مفهوم مرجعیت Referential درسیاستگذاری عمومی

 

مفهوم مرجعیت Referential، معرفِ ارزشهای بنیادین یک جمع بوده و برای تحلیل سیاستها بسیار رهگشاست، این مفهوم توسط دو متخصص فرانسوی سیاستگذاری عمومی، پیرمولر و برونرژوبر.(Jobert,B ,Muler,P,1987.Jobert,B ,1994 Muller,P,1994) ساخته و پرداخته شده است.

آقای دکتر وحید استاد سیاستگذاری عمومی دانشگاه تهران در مقاله : نگاهی به مشکل سیاستگذاری عمومی در ایران در قالب جامعه شناسی سازمانها و با بهره گیری از مفهوم مرجعیت, که در پائیز 1384 در مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه  تهران به چاپ رسیده، این مفهوم را چنین توصیف میکند :

مرجعیت ها حکایت از از تصاویری دارند که از واقعیت ها شکل میگیرند و مبنای عمل در عرصه عمومی میشوند. واقعیت ها البته خود ساحته هایی اجتماعی هستند و حاصل ذهنیت جمعی خاص.

مرجعیتها سبب میشوند که معیارهای گزینش و انتخاب سیاستها معین شوند واهدافِ آنها نیز مشخص گردند.

مرجعیتها معرف ارزشهای بنیادین یک جمع  وجایگاهی هستند که جمع برای خود در میان جمع های دیگر تعریف میکند.

مرجعیتها در گذر زمان تغییر پذیرند، زیرا تصویرهای واقعیت ها که اساس انها را تشکیل میدهند ثابت نیستند ، سیاستها نیز به تبع، تغییر میکنند .

هنگام مطالعه سیاستهای عمومی با بهره گیری از این مفهوم، میتوان دو نوع مرجعیت را از یکدیگر متمایز کرد:مرجعیت بخشی، -  مرجعیت  کلی

بخشها عرصه ضرورتها و منافع گروهی هستند. مرجعیتهای بخشی تعیین کننده جایگاه بخش در کل سیستم سیاسی و مرزهای بخش هستند. بخشهای آموزش، فرهنگ، صنعتف دفاع، انرژی را میتوان به عنوان برخی از مهم ترین بخشهای عرصه عمومی که موضوع مداخله یا نظارت دولت هستند نام برد.تصاویر مرجع بخش هدایتگر فعالیتهای بخش در عرصه عمومی میشوند.

جایگاه هر بخش در عرصه عمومی و حدود مرزهای آن متأثر از مرجعیت کلی سیستم سیاسی است.