تحلیل سیاست و  سیاست‌گذاری عمومی

انواع دستور کار :

کب و الدر با نگاه فرایندی ، انواع دستورکار را به دو نوع تقسیم می کنند :

1-   دستور کار عمومی :

دستور کار عمومی در برگیرنده مسائل ، موضوعات و چالشهایی است که تعداد زیادی از افراد جامعه آن را حس کرده و تحت تاثیر آن قرارگرفته و آن را پذیرفته اند . این مسئله یا چالش از طریق مذاکره و گفت و گو بین افراد جامعه ، گروههای سیاسی و اجتماعی ، نخبگان و منتقدان طرح می شود و توجه بازیگران سیاست را به خود جلب می نماید . مسئله عمومی ممکن است پیامدهایی مانند کاهش تقاضا ، کاهش مصرف و یا گرای به اعتیاد به مواد مخدر را توسعه دهد و ................

دستورکار باید مورد توجه عموم مردم قرار گیرد وگرنه موضوعی حاد و حائز اهمیت محسوب نمی شود و در دستو کار عمومی قرار نمی گیرد و به دستور کار سازمانی هم صعود نمی کند . تعداد موضوعات دستور کار عمومی بسیار گسترده بوده و اولویت انها تحت تاثیر فشار پشتیبانان و موافقان تعیین می شوند .

2-   دستور کار سازمانی :

در حقیقت پذیرش یک مسئله توسط سازمانهای دولتی به معنی رسمیت دادن به یک مسئله می باشد . رسیدن مسئله عمومی به دستور کار سازمانی ، به منزله ارتباط میان مشارکت نظرات عامه مردم و تصمیم گیری نخبگان است و انتظار می رود دستوری برای عمل دولت مشخص شود . هنگامی که موضوعی در دستور کار رسمی قرار می گیرد ، فرآیند سیاست گذاری مروط به ان ، آغاز می شود .

مسائل گسترده تر که بخش بیشتری از مردم را دربرمی گیرند و همچنین مسائل پیچیده تر که در چند حوزه درگیر باشند شانس بیشتری برای در دستور کار سازمانی قرار گرفتن دارند و حتی ممکن است مدت زمان بیشتری نیز در دستور کار باشند .