ره‏يافت منافع

 در اين ره‏يافت، شناسايي راه‏ حل‏ها و ارزيابي تبعات احتمالي هر يك از راه‌حل‏ها ـ با توجه به نيازها و منافع گروه‏هايي كه درگير مسأله‏ي مورد بحث هستند ـ صورت مي‏پذيرد. اين منافع مي‏تواند شامل منافع اقليت‏ها، قوميت‏ها، منافع ديوان‏سالاران و ساير گروه‏هاي نفوذ و منفعت باشد. گروه‏هاي مزبور هر يك منافعي دارند كه آن منافع را به صورت راه‌حل ارايه مي‏دهند و در نتيجه به تعداد گروه‏هاي ذي‏نفع مي‏توان راه‌حل ارايه كرد.

برخي كارشناسان حتي تا اين حد نيز پيش رفته‏اند كه اظهار مي‏دارند، اساساً بحث درباره‏ي مسأله يا معضل عمومي پيمودن راه خطا است، بلكه به جاي آن بايد بحث از منافع به ميان آورد. اساساً منافع گروه‏ها با عنوان مسأله و راه‌حل، از طريق فعاليت‏هاي مرسوم به «لابي»گري به دستگاه دولتي منتقل مي‏شود، به همين دليل كينگدون معتقد است كه راه‌حل‏ها قبل از مسايل وجود دارند. در واقع وي با اين سخن قصد دارد بر اين واقعيت تأكيد كند كه منافع قبل از مسايل وجود دارند.

ره‏يافت منافع مي‏تواند تسهيل كننده‏ي مشاركت عمومي در سياست‌گذاري باشد، به شرط آن كه نوعي نظام كورپوراتيستي (نظام نمايندگي گروه‏ها و اصناف برخاسته از بطن جامعه) وجود داشته باشد، كه اين خود مسبوق و مشروط به وجود جامعه مدني است. در اینجا، اگر به صورت طبيعي گروه‏ها، صنف‏ها در جامعه شكل گرفته باشند و از طريق سازوكارهاي قانوني، مسالمت‏آميز و غيرتوتاليتر به فعاليت در جهت تحقق حقوق، آرمان‏ها و اهداف خود بپردازند، مي‏توان به تحقق مشاركت عمومي در سياست‌گذاري عمومی اميدوار بود. در غير اين صورت، علاوه بر درگيري و نزاع روزمره‏ي گروه‏هاي صاحب ثروت و قدرت كه در بستري طبيعي در جامعه رشد نكرده‏اند، شاهد نوعي نخبه‏گرايي و سلطه «اشرافيت» بر سياست‏ها و سياست‌گذاري عمومی خواهيم بود.

 منبع:

 کتاب روش سیاستگذاری فرهنگی  دکتر اشتریان